Sunday, February 21, 2010

എനക്കും മലയാളം അറിയാം

കുറച്ചുനാളായി മലയാളത്തില്‍ എഴുതണം എന്ന് വിചാരിക്കുന്നു.


CBSE പഠനം. എട്ടാം ക്ലാസ്സു വരെ മലയാളം, അതും അഞ്ചാം ക്ലാസ്സിലെ മലയാളം ടെക്സ്റ്റ്‌ ബുക്ക്. എന്ത് ചെയ്യാനാ? നല്ലവണ്ണം പഠിച്ചത് കൊണ്ടാണെന്ന് അവകാശപെടുന്നില്ലെങ്കിലും പഠിപിച്ച ടീച്ചര്‍ കൊള്ളാവുന്നത് കൊണ്ട് ആയിരിക്കാം , തട്ടിം മുട്ടിം ഒക്കെ മലയാളം കാച്ചാം.

മലയാളത്തില്‍ എഴുതാന്‍ ഉള്ള പ്രചോദനം ഒന്ന് : കൂട്ടുകാരിയും ബ്ലോഗ്‌ ലോകത്തിലെ നോട്ടപുള്ളിയും ആയ ഇന്ദുലേഖ (http://nerumnunayum-indulekha.blogspot.com/) ഒരു ദിവസം ചോദിച്ചു മലയാളത്തില്‍ എഴുതിക്കൂടേ എന്ന്. അന്ന് പേടി ആയതു കൊണ്ട് വേണ്ട എന്ന് വെച്ചതാ. പേടി എന്ന് വെച്ചാല്‍, ഈ മലയാളം അറിയാം എന്ന് പറഞ്ഞു നടക്കുന്ന ഫ്രോടുകള്‍ പിന്നെ അതിനെ ചുറ്റിപറ്റി കഥകള്‍ മെനയും എന്നുള്ള പേടി . ഇന്ന് പേടി എന്താ എന്ന് അറിയാത്തത് കൊണ്ടും, അതിയായ ആഗ്രഹം ഉള്ളത് കൊണ്ടും എഴുതി. വെറുതെസുഖിപിക്കാനാണ് നീ അത് പറഞ്ഞത് എങ്കിലും, മോളേ ഇന്ദുലേഖ, കുറ്റം നിനക്ക് തന്നെ.

മലയാളത്തില്‍ എഴുതാന്‍ ഉള്ള പ്രചോദനം രണ്ട്: നല്ല ബ്ലോഗുകള്‍. കൂട്ടുകാരനായ പയ്യന്‍ ( http://payyantimes.blogspot.com/). എല്ലാം നല്ലതല്ലെങ്കിലും ചിലത് ഒരു സുഖമാണ് വായിക്കാന്‍. പിന്നെ അവന്റെ Google റീഡറില്‍ നിന്നും കിട്ടിയ ബെര്‍ളിയുടെ ബ്ലോഗത്തരങ്ങളും (http://berlytharangal.com/). ബെര്‍ളിത്തരങ്ങള്‍ വായിച്ചാണ് ഈ പോസ്റ്റ്‌ ഇത്രേം വൈകിയെന്നത് തന്നെ പറയാം. ഹോ, ഓരോ ദിവസോം എത്ര പോസ്റ്റുകളാണ്. ഇത് പോലെ വല്ല കഴിവും ഉണ്ടായിരുന്നേല്‍ ഞാന്‍ ഒരു മലയാളം സിനിമയ്ക്കു screenplay എഴുതി ആ പതനത്തിന്റെ വേഗം ഒന്നും കൂടി കൂട്ടിയേനെ.

മലയാളത്തില്‍ എഴുതാന്‍ ഉള്ള പ്രചോദനം മൂന്ന്: ഞാന്‍ ഞാന്‍ ഞാന്‍ എന്ന് ഭാവിക്കുന്ന ചിലരുണ്ട്. ആ വെബ്സൈറ്റ് ലിങ്ക് ഇവിടെ കൊടുക്കാന്‍ ഉള്ള നിലവാരം വരുമ്പോള്‍ കൊടുക്കാം. ഇപ്പോള്‍ അത് ഫോട്ടോഷോപ്പ് കളിക്കും പിന്നെ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ്‌ ആശയവിനിമയങ്ങള്‍ക്കും (അഭിപ്രായം ഇല്ല) മാത്രമേ ഉപയോഗിക്കുന്നുള്ളൂ . എന്റെ ഒരു ബസ്‌ കമന്റിനു (Google Buzz) ഉത്തരം മുട്ടിയപ്പോള്‍ തെറി വിളിച്ച അവന്റെ ബാലിശം ആയ നടപടിയെ നല്ല രീതിയില്‍ വിമര്‍ശിച്ചപ്പോള്‍ തിരിച്ചടിക്കാന്‍ അവനു ഒന്നും കിട്ടാത്തത് കൊണ്ട് അവന്‍ എന്റെ ഒരു മലയാളം ബസിനെ കളിയാക്കി. അവന്‍ എന്റെ അടുത്ത് ഇംഗ്ലീഷില്‍ ബസ്‌ ചെയ്യ്, മലയാളം മോശമാണ് എന്നുള്ള രീതിയില്‍ പറഞ്ഞു. അവന്റെ ഏറ്റവും സഭ്യമായ ഭാഷ അത് ആയതു കൊണ്ട് അപ്പോള്‍ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. Google Transilerator അതിനു പറ്റുന്ന പോലെ ഒക്കെ എന്റെ മംഗ്ലീഷ് മലയാളത്തിലേക്ക് മാറ്റിയതാണ് എന്നും, ഇംഗ്ലീഷില്‍ എഴുതുന്നത്‌ അത് നന്നാക്കിയാല്‍ ജോലി ചെയ്യുമ്പോള്‍ ഗുണം ആവുമല്ലോ എന്ന് വിചാരിച്ചു എന്നും കൊച്ചു കുട്ടിയായ അവനെ എങ്ങനെ പറഞ്ഞു മനസിലാക്കാനാണ്. എന്തായാലും വെല്ലുവിളിച്ച സ്ഥിതിക്ക് ഞാന്‍ അങ്ങ് എഴുതി. ധൈര്യം ഉണ്ടെങ്കില്‍ തെറ്റ് കണ്ടു പിടിക്കെടാ കീടമേ.

തല്കാലത്തേക്ക് ഇത്രയും മതി. ശേഷം ഇനിയും താല്പര്യം വരുമ്പോള്‍. ഞാനേ, വെറുതെ വരുത്തരുതേ. താങ്ങാന്‍ പറ്റുകയില്ല മോനേ ദിനേശാ.

Sunday, February 14, 2010

A day like this!!!

I too want to write about my valentine's day. I woke up and took the gift I hid in my cupboard and went down (I sleep upstairs). She was fast asleep on her bed. Laid it beside her, and then went and picked up The Hindu and read it in my usual manner (A bad habit I got from my grandpa to my dad to me, not worth describable). Oh! by the way, the lady is my sister and it is her birthday. ;-)
The first thing that caught my eye was 'The Magazine', which I read after even the cricket scores of every local match that happened. I saw the whole front page had 2 articles on Euthanasia. The Hindu's way of saying that the first thing you can do for your loved ones is to eliminate their pain, before showering love on them. My viewpoints on them are still scrambled. I don't know if it is right or wrong.

The next good thing I did was to watch a movie on my laptop with a boy. Yes he's my nephew who watches 'Ee Pattanathil Bootham' every weekend morning, the first thing. That is the only DVD he owns for himself. This smartie watched it more than what he knows to count (He says he can count upto 100). He had denied me a chance to look at the print of 'Bramaram' which is in the same DVD so many times. But today he allowed me to use it, because his grandpa had to watch some program on tv and the only other available DVD players were at my home and he liked my laptop the most. The deal was to use my bed (which I don't allow anyone else to use:P), sit through the whole movie, fast forward the emotional parts, rewind to all his favorite comedy scenes again and again and listen to his narration too. How can you deny someone so sweet?

A normal lunch on a very normal day for a conservative family. My payasam (birthday special) that I left downstairs to cool down remained there. After an hour I am still lazy to go down and get it. Amma, tired of seeing it everytime she passed by the dining table brought it upstairs just now.:-)

Meantime read Payyan's (who happens to be my classmate too) hilarious post ( http://payyantimes.blogspot.com/2010/02/blog-post_13.html).
Saw a blogger comment on it and checked her blog if it was worth a read. What surprised me was that she wrote about something This is what I wanted my sister to do to anyone mean enough to try that on her. Kudos!!!

In these two weeks I got to know freedom is something human beings cherish the most. I am going out for the third time this month (with no one, it is just a friend's marriage reception party). First two were for my surgery and check up and the third because I badly wanted to go out. All I could go to was to see my dad's latest obsession: the house he's building or getting build or trying to atleast (Hope he doesn't read atleast the last part).

Wish everyone a Happy Valentine's day!!!

Thursday, February 11, 2010

What is True Love?

With 14th Feb coming up and people bringing down the moon for their loved ones, I've always wondered whether they stopped loving these so called love for the rest of the 364 days. I've seen people breaking up and running around trying to find a new match because it is a shame in the eye of the society when the other half of the 'broke' already found a new one.
I so much feel ashamed of people who try so hard to make love happen, when it is that love just happens. I've seen people break up for silly reasons. I detest the ones who think they can enter and exit a relationship at will. That's not love, that is lust, that is eroticity, that is craving for 'you know what' and that is of course pure selfishness. I pity the ones who want everyone's permission to lead a life with the ones whom they love. This pity is comparable to the one that we feel for a street dog which whines because it hasn't eaten for days. It begs for food from everyone. I don't know the words to describe the ones who find hundreds of reasons to move out of a relationship, but hardly finds one to stay in. I've to admit I stuck on to one of this breed with total ignorance, but the learning and enlightment when I came out was amazing. I feel at peace.
I've felt I had thought from my school days that I had found true love, but I failed miserably everytime I tried to make myself believe that.
A few things I've learned or copied from what I've read over the years :

1. To protect, but to never want to be protected can be true love
2. To be possessed but not to possess could be true love
3. To leave when you are not wanted shows true love
4. To inspire and be inspired is true love
5. To be the strength and never the weakness is and will always be true love
6. To be there whether he/she rubs the magic lamp or not is of course true love
7. To forgive and forget the gravest of mistakes of others is obviously true love
And from the writer's corner:
I did experience true love when I came back from my surgery all tired and needed a lot of mental and physical support. My loving mom and dad took good care of me. My pet, Mickie had to be kept away from me lest I may catch an infection. Everybody shooed her away when they saw her coming to me. Poor doggie had no clue. And a few days later, when I was getting better, my mom told me she was sleeping half way up the first floor, rather than her usual rug near the parent's room to make sure I was alright. This is true love.
I just love my bloody black bitch, Mickie.
And that's why the pic of that black labrador retriever figured at the top of the post.

Wednesday, February 10, 2010

Don't...

I want to get away from this. I think I have got away, but the feeling, ever so feeble, does come back.
Why? Why? Why?
To make myself believe that you don't love me and so I also shouldn't is an attempt so brave and so successful. I have been successful as a whole. I don't feel the numbness of loneliness. I don't feel the pain of being detached. But, when I count the seconds and microseconds of my life, the life I go through for no milestones to cross, no goal to attain, I understand that it is only because you keep away from me that I retain my sanity.
Don't come back to me, don't ever.